Głos prezesa IDP:
When will the world acknowledge the atrocities perpetrated
by the Germans on Christian-Poles in German-occupied Poland?
A museum showing and documenting how the Germans murdered, tortured and terrorized Christian-Poles in German-occupied Poland must be built either in the vicinity of the German concentration camp of Auschwitz or in Warsaw, the two places most often visited by tourists and foreign journalists. Without such a museum, politicians and the mainstream media will continue to focus their attention solely on the Jewish holocaust and ignore the terror and atrocities perpetrated by the Germans on the Polish-Christian population in German-occupied Poland.
Most people know that nearly 6 million Jews were killed by Germany in World War II, but most people do not know that nearly 3 million Christian-Poles were also killed by Germany in mass executions, concentration camps, prisons, barns and battle fields. Most people still do not know that the Polish-Christian population in German-occupied Poland lived in constant fear of being murdered by the Germans or sent to Auschwitz or some other German concentration camp in German-occupied Europe. “The Forgotten Holocaust: The Poles Under German Occupation 1939-1944” by Dr. Richard C. Lukas, first published many years ago, does a good job of explaining what life was like for Christian-Poles in German-occupied Poland, yet journalists seem to be blind to its existence.
My mother and her Polish-Catholic family, the Modzelewski family of Wyszkow, almost didn’t survive the German-occupation of Poland. One day a group of German soldiers arrived in my mother’s town and started arresting Christian-Poles. One of the neighbors ran into my grandmother’s home and warned her that German soldiers are arresting people and searching for the Modzelewski family.
My grandmother knew that such arrests usually end in a public execution, so in desperation she ran to a storekeeper of German descent, a friend of the family, and asked him to try to help them in this life-threatening situation. While the storekeeper was talking with the German soldier in charge, my grandmother somehow managed to evade the German soldiers and led her family to safety.
I do not doubt that my grandparents, Stanislaw and Wladyslawa Modzelewski, my uncle, Tadeusz, and my mother, Marianna, would have been executed by the Germans if the storekeeper had not intervened on their behalf. My grandparents later found out that the Germans initiated the search for our family because someone from Wyszkow informed the German authorities that the Modzelewski family openly expressed their condemnation of Adolf Hitler and the German-occupation of Poland.
Not every patriotic Polish-Christian family in German-occupied Poland was as lucky as the Modzelewski family. Countless Christian-Poles (men, women and children) were tortured and murdered by the Germans just because they were Polish. When will the world finally acknowledge our suffering, the suffering of Christian-Poles, at the hands of the Germans in World War II?
Alfred M. Karwowski, M.A.
The Polish Heritage Institute
Chicago, U.S.A., Jan. 27, 2020
by the Germans on Christian-Poles in German-occupied Poland?
A museum showing and documenting how the Germans murdered, tortured and terrorized Christian-Poles in German-occupied Poland must be built either in the vicinity of the German concentration camp of Auschwitz or in Warsaw, the two places most often visited by tourists and foreign journalists. Without such a museum, politicians and the mainstream media will continue to focus their attention solely on the Jewish holocaust and ignore the terror and atrocities perpetrated by the Germans on the Polish-Christian population in German-occupied Poland.
Most people know that nearly 6 million Jews were killed by Germany in World War II, but most people do not know that nearly 3 million Christian-Poles were also killed by Germany in mass executions, concentration camps, prisons, barns and battle fields. Most people still do not know that the Polish-Christian population in German-occupied Poland lived in constant fear of being murdered by the Germans or sent to Auschwitz or some other German concentration camp in German-occupied Europe. “The Forgotten Holocaust: The Poles Under German Occupation 1939-1944” by Dr. Richard C. Lukas, first published many years ago, does a good job of explaining what life was like for Christian-Poles in German-occupied Poland, yet journalists seem to be blind to its existence.
My mother and her Polish-Catholic family, the Modzelewski family of Wyszkow, almost didn’t survive the German-occupation of Poland. One day a group of German soldiers arrived in my mother’s town and started arresting Christian-Poles. One of the neighbors ran into my grandmother’s home and warned her that German soldiers are arresting people and searching for the Modzelewski family.
My grandmother knew that such arrests usually end in a public execution, so in desperation she ran to a storekeeper of German descent, a friend of the family, and asked him to try to help them in this life-threatening situation. While the storekeeper was talking with the German soldier in charge, my grandmother somehow managed to evade the German soldiers and led her family to safety.
I do not doubt that my grandparents, Stanislaw and Wladyslawa Modzelewski, my uncle, Tadeusz, and my mother, Marianna, would have been executed by the Germans if the storekeeper had not intervened on their behalf. My grandparents later found out that the Germans initiated the search for our family because someone from Wyszkow informed the German authorities that the Modzelewski family openly expressed their condemnation of Adolf Hitler and the German-occupation of Poland.
Not every patriotic Polish-Christian family in German-occupied Poland was as lucky as the Modzelewski family. Countless Christian-Poles (men, women and children) were tortured and murdered by the Germans just because they were Polish. When will the world finally acknowledge our suffering, the suffering of Christian-Poles, at the hands of the Germans in World War II?
Alfred M. Karwowski, M.A.
The Polish Heritage Institute
Chicago, U.S.A., Jan. 27, 2020
List prezesa Instytutu Dziedzictwa Polskiego do sekretariatu Stowarzyszenia "Wspólnota Polska"
z okazji V światowego zjazdu Polonii i Polaków z zagranicy
15 września 2018 r.
STOWARZYSZENIE "WSPÓLNOTA POLSKA"
ul. Krakowskie Przedmieście 64
00-322 Warszawa
Poland
Szanowni Państwo:
Jesteśmy bardzo zdziwieni i zaniepokojeni informacją, że podczas tegorocznego światowego zjazdu Polonii i Polaków
z zagranicy nie będzie omawiany najważniejszy temat dotyczący Polski i Polonii – bezprecedensowa nagonka przywodców U.E., mediów liberalnych i środowisk żydowskich na Polskę. Jest to skandaliczne, że Wspólnota Polska świadomie zlekcewarzyła to co jest w dzisiejszych czasach największym zagrożeniem dla naszej Ojczyzny – Polski.
Serdecznie apelujemy do Wspólnoty Polskiej, aby to zagrożenie było starannie omawiane podczas i po zjeździe Polonii
i Polaków z zagranicy. W tej kluczowej sprawie musimy być solidarni i niezłomni, gdyż bierność wobec tej nasilającej się nagonki może z czasem przyczynić się do kolejnego rozbioru Polski.
Z wyrazami szacunku,
mgr Alfred M. Karwowski
Prezes Instytutu Dziedzictwa Polskiego w Chicago
www.phi966.org
z okazji V światowego zjazdu Polonii i Polaków z zagranicy
15 września 2018 r.
STOWARZYSZENIE "WSPÓLNOTA POLSKA"
ul. Krakowskie Przedmieście 64
00-322 Warszawa
Poland
Szanowni Państwo:
Jesteśmy bardzo zdziwieni i zaniepokojeni informacją, że podczas tegorocznego światowego zjazdu Polonii i Polaków
z zagranicy nie będzie omawiany najważniejszy temat dotyczący Polski i Polonii – bezprecedensowa nagonka przywodców U.E., mediów liberalnych i środowisk żydowskich na Polskę. Jest to skandaliczne, że Wspólnota Polska świadomie zlekcewarzyła to co jest w dzisiejszych czasach największym zagrożeniem dla naszej Ojczyzny – Polski.
Serdecznie apelujemy do Wspólnoty Polskiej, aby to zagrożenie było starannie omawiane podczas i po zjeździe Polonii
i Polaków z zagranicy. W tej kluczowej sprawie musimy być solidarni i niezłomni, gdyż bierność wobec tej nasilającej się nagonki może z czasem przyczynić się do kolejnego rozbioru Polski.
Z wyrazami szacunku,
mgr Alfred M. Karwowski
Prezes Instytutu Dziedzictwa Polskiego w Chicago
www.phi966.org
Poland Fought Nazi-Germany
Throughout World War II
By Alfred M. Karwowski, M.A.
The Polish Heritage Institute, Chicago
Feb. 17, 2018 - The Polish Heritage Institute wholeheartedly supports the decision of the government and parliament
of Poland to enact new anti-slander legislation (the revised Institute of National Remembrance Act) that will make it illegal for anyone to publicly and falsely accuse Poland or the entire Polish nation of crimes committed by Germany’s Third Reich. The new legislation is an attempt to protect historical truth so that Poland and the entire Polish nation, victims of Nazi-Germany’s aggression in World War II, will never again be falsely accused of collaborating with Nazi-Germany. The outrageous accusation that Poland "collaborated" with the Germans or "participated" in the Holocaust is slanderous nonsense based on ignorance and anti-Polish prejudice, not on documented, historical facts.
World War II ended over seventy years ago, yet many people all over the world, even politicians, journalists and major news organizations, still do not know about the terror and suffering experienced by ethnic Christian-Poles during the German-occupation of Poland and the heroic role the Polish Government and the Polish-Christian population played in the war against Nazi-Germany. Ever since the Soviets began their propaganda campaign against Poland's Catholic population, Poland has been falsely portrayed in the public arena as a "collaborator" rather than what Poland really is: the first victim of Nazi-Germany’s aggression in World War II and one of the Allied nations that helped Great Britain and the United States defeat Nazi-Germany. Many people still don't realize that Poland had the largest resistance army in German-occupied Europe (about 380,000 soldiers) and that Polish armed forces fought Nazi-Germany on Polish soil and all over Europe and Africa. In fact, historians point out that from September 1, 1939 to May 8, 1945 up to two million Polish-Christian combatants fought Nazi-Germany in Polish military formations - regular armies, partisan troops and underground forces. For this reason, since October of 2015, Poland’s new democratic government has been increasing its efforts to make the real history of the brutal German occupation of Poland and Poland's struggle to defeat Nazi-Germany better known around the world. Poland's new anti-slander legislation will certainly help motivate individuals and institutions to delve deeper into the war-time history of Poland and finally learn about the enormous suffering and selfless heroism of Poland's Christian population in World War II.
Both Christian-Poles and Polish-Jews were victims of Germany's brutal, murderous dictatorship. In German-occupied Poland, Nazi-Germany imposed a reign of terror and death on Poland's entire population, not only on Jews. In fact, Poland was subjected to the most vicious policies of the German-Nazi regime. For most Christian-Poles, the majority of Poland’s population, daily life in German-occupied Poland was a constant struggle for survival. Tens of millions of Christian-Poles experienced unspeakable suffering at the hands of Nazi-Germany: poverty, hunger, starvation, the destruction of their homes and life savings, the bombing of their cities (including 85 percent of Warsaw), the burning of their villages, the kidnapping and deportation of their children to Germany for "Germanization", and the terror of seeing their family members, friends, intellectuals, clergy, political leaders and Home Army soldiers killed or tortured to death by the German military. Christian-Poles lived in constant fear of being rounded up and executed or sent to one of Nazi-Germany’s numerous concentration camps or slave labor camps. Almost every Polish-Christian family has at least one family member who was either enslaved, imprisoned or killed by Nazi-Germany. About 150,000 Christian-Poles were imprisoned in Auschwitz alone. Christian-Poles were also imprisoned in the German-Nazi concentration camps of: Warschau, Majdanek, Dachau, Mauthausen-Gusen, Ravensbrück, Stutthof, Buchenwald, Sachsenhausen, Gross-Rosen, Bergen-Belsen, Neuengamme, and in many smaller camps. Approximately 1.5 million Polish citizens, mostly Christian-Poles, were deported to Germany and forced into slave labor. By the end of World War II, Nazi-Germany had killed nearly 3 million Christian-Poles (men, women, children, the elderly and the sick).
Contrary to what is frequently publicized by the media, Poland never collaborated with Nazi-Germany. This is an indisputable, historical fact which every Pole can be proud of. The same cannot be said about other governments in German-occupied Europe (such as France, Belgium and Italy). German-occupied Poland, like every country in German-occupied Europe, had its share of traitors, but Polish society at large, cognizant of its millennial Catholic and patriotic heritage, categorically rejected collaboration with Nazi-Germany and did not have any Nazi organizations. Dr. Seth J. Frantzman of The Jerusalem Post expresses the conviction of many World War II historians when he states that "Poland is right to be angry when it is made to appear that Poles were somehow responsible for the Shoah. Unlike most other countries occupied by Germany during the war, Poland did not provide a ready recruitment base for Nazi collaboration. For instance, the Waffen-SS recruited local units in Albania, Belgium, Estonia, Finland, France, Hungary, Latvia, Norway, Romania, Sweden and other countries. It did not find recruits among Poles." During the war, Poland’s Government-in-Exile and Poland’s Underground State implemented a country-wide policy of prosecuting and executing all individuals who were caught betraying Poland by aiding the Germans in some way. According to the war-time records of Poland's Underground State, out of the 34 MILLION ethnic Christian-Poles in German-occupied Poland only a few thousand individuals chose to betray Poland. Everyone else resisted the Germans and struggled to somehow survive the terror of the German occupation. It is therefore unjust and immoral for anyone to accuse the entire Polish nation, tens of millions of ethnic Christian-Poles, of collaborating with the Germans and of being co-responsible for German crimes.
When discussing the topic of "collaboration," it's also important to remember that even some Jews aided the Germans during World War II (including the network of paid Jewish informers who served the German Gestapo, the Jewish ghetto police who helped the Germans keep order in the ghettos and deport Jews to German-Nazi concentration camps, the cruel Jewish "Kapos" who supervised other concentration camp prisoners, and the 150,000 German-Jews who served Adolf Hitler in the German military), yet no-one accuses the entire Jewish nation of collaborating with the Germans and of being co-responsible for the German crimes perpetrated in World War II.
Poland's Government-in-Exile and its Underground State exposed the atrocities perpetrated by Nazi-Germany in World War II. Through diplomatic channels, government reports and the press, Poland kept informing the Western Allied Powers and the international community about the reign of terror imposed by the Germans on Poland's population, including the murder of Soviet POWs, the mass execution of Christian-Poles, and the extermination of Jews in Auschwitz and other German-Nazi concentration camps. Poland's Government-in-Exile made many attempts to persuade the West to launch military efforts to paralyze Adolf Hitler's "Final Solution," yet the Western Allied Powers (including Great Britain and the U.S.) always refused to intervene.
No country in the world did more to aid and shelter Jews during the Holocaust than Poland even though German-occupied Poland was the only country in German-occupied Europe where Nazi-Germany implemented a policy of executing everyone who was caught giving aid to Jews in any way. Poland was also the only country in German-occupied Europe with an underground government agency, code name “Żegota,” founded for the sole purpose of giving aid to Jews. Even though most Polish-Jews did not speak Polish, Żegota managed to help at least 50,000 Jews all over German-occupied Poland. Historians estimate that Poland's Polish-Christian population, including Poland's Catholic clergy, aided and sheltered hundreds of thousands of Polish-Jews during World War II, but not all of them survived the war. New research conducted by the Righteous for the World Foundation reveals that Christian-Poles in 650 Polish cities, towns and villages were executed by Nazi-Germany for giving aid to Jews.
Anti-slander legislation is necessary in Poland because without it ignorant and malicious individuals and institutions will continue to slander the good name of Poland and its Polish-Christian population, and distort the history of the brutal German occupation of Poland in World War II. Evidently, objective historical facts and basic human reason are insufficient to stop the propagation of slanderous untruths about Poland and its Polish-Christian population.
Those who slander Poland, falsely accusing Her of collaborating with Germany’s Third Reich, are guilty of rewriting history and dishonoring the millions of Christian-Poles, both civilians and soldiers, who were killed by Nazi-Germany in World War II. This complete disregard for historical truth and Polish-Christian suffering must finally end.
Poland Fought Nazi-Germany
Throughout World War II
By Alfred M. Karwowski, M.A.
The Polish Heritage Institute, Chicago
Feb. 17, 2018 - The Polish Heritage Institute wholeheartedly supports the decision of the government and parliament
of Poland to enact new anti-slander legislation (the revised Institute of National Remembrance Act) that will make it illegal for anyone to publicly and falsely accuse Poland or the entire Polish nation of crimes committed by Germany’s Third Reich. The new legislation is an attempt to protect historical truth so that Poland and the entire Polish nation, victims of Nazi-Germany’s aggression in World War II, will never again be falsely accused of collaborating with Nazi-Germany. The outrageous accusation that Poland "collaborated" with the Germans or "participated" in the Holocaust is slanderous nonsense based on ignorance and anti-Polish prejudice, not on documented, historical facts.
World War II ended over seventy years ago, yet many people all over the world, even politicians, journalists and major news organizations, still do not know about the terror and suffering experienced by ethnic Christian-Poles during the German-occupation of Poland and the heroic role the Polish Government and the Polish-Christian population played in the war against Nazi-Germany. Ever since the Soviets began their propaganda campaign against Poland's Catholic population, Poland has been falsely portrayed in the public arena as a "collaborator" rather than what Poland really is: the first victim of Nazi-Germany’s aggression in World War II and one of the Allied nations that helped Great Britain and the United States defeat Nazi-Germany. Many people still don't realize that Poland had the largest resistance army in German-occupied Europe (about 380,000 soldiers) and that Polish armed forces fought Nazi-Germany on Polish soil and all over Europe and Africa. In fact, historians point out that from September 1, 1939 to May 8, 1945 up to two million Polish-Christian combatants fought Nazi-Germany in Polish military formations - regular armies, partisan troops and underground forces. For this reason, since October of 2015, Poland’s new democratic government has been increasing its efforts to make the real history of the brutal German occupation of Poland and Poland's struggle to defeat Nazi-Germany better known around the world. Poland's new anti-slander legislation will certainly help motivate individuals and institutions to delve deeper into the war-time history of Poland and finally learn about the enormous suffering and selfless heroism of Poland's Christian population in World War II.
Both Christian-Poles and Polish-Jews were victims of Germany's brutal, murderous dictatorship. In German-occupied Poland, Nazi-Germany imposed a reign of terror and death on Poland's entire population, not only on Jews. In fact, Poland was subjected to the most vicious policies of the German-Nazi regime. For most Christian-Poles, the majority of Poland’s population, daily life in German-occupied Poland was a constant struggle for survival. Tens of millions of Christian-Poles experienced unspeakable suffering at the hands of Nazi-Germany: poverty, hunger, starvation, the destruction of their homes and life savings, the bombing of their cities (including 85 percent of Warsaw), the burning of their villages, the kidnapping and deportation of their children to Germany for "Germanization", and the terror of seeing their family members, friends, intellectuals, clergy, political leaders and Home Army soldiers killed or tortured to death by the German military. Christian-Poles lived in constant fear of being rounded up and executed or sent to one of Nazi-Germany’s numerous concentration camps or slave labor camps. Almost every Polish-Christian family has at least one family member who was either enslaved, imprisoned or killed by Nazi-Germany. About 150,000 Christian-Poles were imprisoned in Auschwitz alone. Christian-Poles were also imprisoned in the German-Nazi concentration camps of: Warschau, Majdanek, Dachau, Mauthausen-Gusen, Ravensbrück, Stutthof, Buchenwald, Sachsenhausen, Gross-Rosen, Bergen-Belsen, Neuengamme, and in many smaller camps. Approximately 1.5 million Polish citizens, mostly Christian-Poles, were deported to Germany and forced into slave labor. By the end of World War II, Nazi-Germany had killed nearly 3 million Christian-Poles (men, women, children, the elderly and the sick).
Contrary to what is frequently publicized by the media, Poland never collaborated with Nazi-Germany. This is an indisputable, historical fact which every Pole can be proud of. The same cannot be said about other governments in German-occupied Europe (such as France, Belgium and Italy). German-occupied Poland, like every country in German-occupied Europe, had its share of traitors, but Polish society at large, cognizant of its millennial Catholic and patriotic heritage, categorically rejected collaboration with Nazi-Germany and did not have any Nazi organizations. Dr. Seth J. Frantzman of The Jerusalem Post expresses the conviction of many World War II historians when he states that "Poland is right to be angry when it is made to appear that Poles were somehow responsible for the Shoah. Unlike most other countries occupied by Germany during the war, Poland did not provide a ready recruitment base for Nazi collaboration. For instance, the Waffen-SS recruited local units in Albania, Belgium, Estonia, Finland, France, Hungary, Latvia, Norway, Romania, Sweden and other countries. It did not find recruits among Poles." During the war, Poland’s Government-in-Exile and Poland’s Underground State implemented a country-wide policy of prosecuting and executing all individuals who were caught betraying Poland by aiding the Germans in some way. According to the war-time records of Poland's Underground State, out of the 34 MILLION ethnic Christian-Poles in German-occupied Poland only a few thousand individuals chose to betray Poland. Everyone else resisted the Germans and struggled to somehow survive the terror of the German occupation. It is therefore unjust and immoral for anyone to accuse the entire Polish nation, tens of millions of ethnic Christian-Poles, of collaborating with the Germans and of being co-responsible for German crimes.
When discussing the topic of "collaboration," it's also important to remember that even some Jews aided the Germans during World War II (including the network of paid Jewish informers who served the German Gestapo, the Jewish ghetto police who helped the Germans keep order in the ghettos and deport Jews to German-Nazi concentration camps, the cruel Jewish "Kapos" who supervised other concentration camp prisoners, and the 150,000 German-Jews who served Adolf Hitler in the German military), yet no-one accuses the entire Jewish nation of collaborating with the Germans and of being co-responsible for the German crimes perpetrated in World War II.
Poland's Government-in-Exile and its Underground State exposed the atrocities perpetrated by Nazi-Germany in World War II. Through diplomatic channels, government reports and the press, Poland kept informing the Western Allied Powers and the international community about the reign of terror imposed by the Germans on Poland's population, including the murder of Soviet POWs, the mass execution of Christian-Poles, and the extermination of Jews in Auschwitz and other German-Nazi concentration camps. Poland's Government-in-Exile made many attempts to persuade the West to launch military efforts to paralyze Adolf Hitler's "Final Solution," yet the Western Allied Powers (including Great Britain and the U.S.) always refused to intervene.
No country in the world did more to aid and shelter Jews during the Holocaust than Poland even though German-occupied Poland was the only country in German-occupied Europe where Nazi-Germany implemented a policy of executing everyone who was caught giving aid to Jews in any way. Poland was also the only country in German-occupied Europe with an underground government agency, code name “Żegota,” founded for the sole purpose of giving aid to Jews. Even though most Polish-Jews did not speak Polish, Żegota managed to help at least 50,000 Jews all over German-occupied Poland. Historians estimate that Poland's Polish-Christian population, including Poland's Catholic clergy, aided and sheltered hundreds of thousands of Polish-Jews during World War II, but not all of them survived the war. New research conducted by the Righteous for the World Foundation reveals that Christian-Poles in 650 Polish cities, towns and villages were executed by Nazi-Germany for giving aid to Jews.
Anti-slander legislation is necessary in Poland because without it ignorant and malicious individuals and institutions will continue to slander the good name of Poland and its Polish-Christian population, and distort the history of the brutal German occupation of Poland in World War II. Evidently, objective historical facts and basic human reason are insufficient to stop the propagation of slanderous untruths about Poland and its Polish-Christian population.
Those who slander Poland, falsely accusing Her of collaborating with Germany’s Third Reich, are guilty of rewriting history and dishonoring the millions of Christian-Poles, both civilians and soldiers, who were killed by Nazi-Germany in World War II. This complete disregard for historical truth and Polish-Christian suffering must finally end.
Pokaz filmu “Objawienia w Fatimie” z Sanktuarium M.B. w Fatimie.
Czy chcesz być wiecznie szczęśliwy? Dowiedz się czego Bóg od nas żąda.
Chicago, 17 września 2017 r.
Z okazji 100. rocznicy objawień Matki Bożej w Fatimie, Instytut Dziedzictwa Polskiego zaprasza Polonię, a szczególnie polskie rodziny, na pokaz filmu historyczno-fabularnego Daniela Costelle pt. “Objawienia w Fatimie” nagranego przez Sanktuarium M.B. w Fatimie. Film ten przestawia wszystkie najważniejsze szczegóły dotyczące objawień anioła pokoju, anioła Portugalii i Matki Bożej, które odbywały się w Fatimie w latach 1915 - 1917. W tym okresie objawienia fatimskie zakończyły się spektakularnym, nadprzyrodzonym “cudem słońca” (widzianym przez 70,000 świadków) zapowiedzianym trzy miesiące wcześniej, “by wszyscy uwierzyli”, że to co młodzi wizjonerzy przekazują światu rzeczywiście pochodzi od Boga. W objawieniach fatimskich Bóg potwierdził, że to co Kościoł Katolicki głosi światu przez ponad 2000 lat jest prawdą, że jeśli po śmierci chcemy być wiecznie szczęśliwi w Niebie, to musimy dążyć do świętości, czyli nieustannie poznawać i wykonywać wolę Syna Bożego. Kto tego nie czyni, będzie po śmierci wiecznie nieszczęśliwy w otchłani piekielnej. Objawienia fatimskie zostały dokładnie zbadane, udokumentowane oraz oficjalnie zatwierdzone przez Kościoł Katolicki 13 maja 1930 r. Św. Jan Paweł II często przypominał światu, że “objawienia w Fatimie są bardziej aktualne dzisiaj niż w 1917 r.” Pokaz filmu odbędzie się w niedzielę, 17 września o godz. 1:30 po południu w sali parafialnej przy kościele św. Trójcy, 1118 N. Noble. Wstęp wolny.
mgr Alfred M. Karwowski, prezes IDP
Czy chcesz być wiecznie szczęśliwy? Dowiedz się czego Bóg od nas żąda.
Chicago, 17 września 2017 r.
Z okazji 100. rocznicy objawień Matki Bożej w Fatimie, Instytut Dziedzictwa Polskiego zaprasza Polonię, a szczególnie polskie rodziny, na pokaz filmu historyczno-fabularnego Daniela Costelle pt. “Objawienia w Fatimie” nagranego przez Sanktuarium M.B. w Fatimie. Film ten przestawia wszystkie najważniejsze szczegóły dotyczące objawień anioła pokoju, anioła Portugalii i Matki Bożej, które odbywały się w Fatimie w latach 1915 - 1917. W tym okresie objawienia fatimskie zakończyły się spektakularnym, nadprzyrodzonym “cudem słońca” (widzianym przez 70,000 świadków) zapowiedzianym trzy miesiące wcześniej, “by wszyscy uwierzyli”, że to co młodzi wizjonerzy przekazują światu rzeczywiście pochodzi od Boga. W objawieniach fatimskich Bóg potwierdził, że to co Kościoł Katolicki głosi światu przez ponad 2000 lat jest prawdą, że jeśli po śmierci chcemy być wiecznie szczęśliwi w Niebie, to musimy dążyć do świętości, czyli nieustannie poznawać i wykonywać wolę Syna Bożego. Kto tego nie czyni, będzie po śmierci wiecznie nieszczęśliwy w otchłani piekielnej. Objawienia fatimskie zostały dokładnie zbadane, udokumentowane oraz oficjalnie zatwierdzone przez Kościoł Katolicki 13 maja 1930 r. Św. Jan Paweł II często przypominał światu, że “objawienia w Fatimie są bardziej aktualne dzisiaj niż w 1917 r.” Pokaz filmu odbędzie się w niedzielę, 17 września o godz. 1:30 po południu w sali parafialnej przy kościele św. Trójcy, 1118 N. Noble. Wstęp wolny.
mgr Alfred M. Karwowski, prezes IDP
Chrystus jest jedyną drogą do prawdziwego szczęścia
Droga Teofilo:
Jak wszystkim ludziom wiadomo, na świecie nie brakuje zła. Spotykamy się z niesprawiedliwością, wyzyskiem człowieka przez człowieka, biedą, bezdomnością, kradzieżą, przemocą, zdradą, cudzołóstwem, samozagładą, materializmem, hedonizmem, pychą, egoizmem, zachłannością, zazdrością, nienawiścią, beznadziejnością, zagubieniem, samotnością, ateizmem i obojętnością wobec zła.
Po wielu latach studiowania sociologii, filozofii i antropologii na uczelniach, doszedłem do przekonania, że prawie wszystkie największe problemy społeczne nadal istnieją ponieważ ludzie nadal nie traktują poważnie nauczania, które Bóg przekazał światu za pośrednictwem swego Syna i Apostołów. Inaczej mówiąc, nauczanie Chrystusa i Kościoła przez Niego założonego jest jedynym lekarstwem na prawie wszystkie problemy społeczne, które zniewalają człowieka współczesnego.
Zanim zaczniemy poszukiwać materialnych powodów zła społecznego, powinniśmy odpowiedzieć na dwa podstawowe pytania egzystencialne: "Czy Bóg istnieje?" oraz "Czego Bóg żąda odemnie?" Nasza codzienna odpowiedz na te kluczowe pytania decyduje o tym jaki świat tworzymy dla siebie i innych: świat Bożej miłości i sprawiedliwości, czy świat egoizmu
i niesprawiedliwości?
Człowiek, który nie poszukuje odpowiedzi na te podstawowe pytania, postępuje tak jak nieracjonalny podróżnik, który wie że musi przejść przez krainę nieznaną, zawiłą i niebezpieczną, ale świadomie i dobrowolnie nie poszukuje tych narzędzi (wiedzy, pochodni i broni), które są konieczne, aby prawdziwy cel tej ziemskiej podróży został szczęsliwie
i sprawnie osiągnięty.
Jeśli rzeczywiscie chcemy osiągnąć prawdziwe szczęście (na tej ziemi i po śmierci), to trzeba z otwartym sercem
i umysłem Boga poszukiwać, cierpliwie Go poznawać, jednoczyć się z Nim, kochać Go i wykonywać Jego świętą wolę.
Od 18. wieku (w okresie radykalnego sceptycyzmu i ateizmu) wielu wybitnych naukowców i myślicieli tak postępowało. Więc nie bójmy się prawdy. Nie idźmy drogą niepewną. Idzmy za ich przykładem. Historia pokazuje nam, że kto Boga szczerze szuka, ten prędzej czy później Boga znajdzie i rozpocznie nowe życie w świetle Ukrzyżowanego
i Zmartwychwstałego Chrystusa.
Alfred Marek Karwowski, M.A.
Chicago, U.S.A., 2013 r.
Droga Teofilo:
Jak wszystkim ludziom wiadomo, na świecie nie brakuje zła. Spotykamy się z niesprawiedliwością, wyzyskiem człowieka przez człowieka, biedą, bezdomnością, kradzieżą, przemocą, zdradą, cudzołóstwem, samozagładą, materializmem, hedonizmem, pychą, egoizmem, zachłannością, zazdrością, nienawiścią, beznadziejnością, zagubieniem, samotnością, ateizmem i obojętnością wobec zła.
Po wielu latach studiowania sociologii, filozofii i antropologii na uczelniach, doszedłem do przekonania, że prawie wszystkie największe problemy społeczne nadal istnieją ponieważ ludzie nadal nie traktują poważnie nauczania, które Bóg przekazał światu za pośrednictwem swego Syna i Apostołów. Inaczej mówiąc, nauczanie Chrystusa i Kościoła przez Niego założonego jest jedynym lekarstwem na prawie wszystkie problemy społeczne, które zniewalają człowieka współczesnego.
Zanim zaczniemy poszukiwać materialnych powodów zła społecznego, powinniśmy odpowiedzieć na dwa podstawowe pytania egzystencialne: "Czy Bóg istnieje?" oraz "Czego Bóg żąda odemnie?" Nasza codzienna odpowiedz na te kluczowe pytania decyduje o tym jaki świat tworzymy dla siebie i innych: świat Bożej miłości i sprawiedliwości, czy świat egoizmu
i niesprawiedliwości?
Człowiek, który nie poszukuje odpowiedzi na te podstawowe pytania, postępuje tak jak nieracjonalny podróżnik, który wie że musi przejść przez krainę nieznaną, zawiłą i niebezpieczną, ale świadomie i dobrowolnie nie poszukuje tych narzędzi (wiedzy, pochodni i broni), które są konieczne, aby prawdziwy cel tej ziemskiej podróży został szczęsliwie
i sprawnie osiągnięty.
Jeśli rzeczywiscie chcemy osiągnąć prawdziwe szczęście (na tej ziemi i po śmierci), to trzeba z otwartym sercem
i umysłem Boga poszukiwać, cierpliwie Go poznawać, jednoczyć się z Nim, kochać Go i wykonywać Jego świętą wolę.
Od 18. wieku (w okresie radykalnego sceptycyzmu i ateizmu) wielu wybitnych naukowców i myślicieli tak postępowało. Więc nie bójmy się prawdy. Nie idźmy drogą niepewną. Idzmy za ich przykładem. Historia pokazuje nam, że kto Boga szczerze szuka, ten prędzej czy później Boga znajdzie i rozpocznie nowe życie w świetle Ukrzyżowanego
i Zmartwychwstałego Chrystusa.
Alfred Marek Karwowski, M.A.
Chicago, U.S.A., 2013 r.
Życzenia prymicyjne dla neoprezbitera ks. Michała Wyrzykowskiego.
Kościół pw. św. Trójcy w Chicago.
Drogi Księże Michale:
W tej radosnej chwili, gdy rozpoczynasz nowe życie, do którego powołał Cię Chrystus, życzę Tobie apostolskiej mocy
i radości, które wypływają z serca ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Syna Bożego. Wpatrzony w Najświętsze Oblicze Jezusa, wiernie służ Kościołowi świętemu i Narodowi polskiemu. Owczarnię Bożą prowadz do świętości, tak jak to czynili nasi najwięksi święci. W tej trudnej pracy niech Matka Boża Królowa Polski będzie Twoją tarczą obronną, a święty Jan Paweł Wielki – Twoim głównym drogowskazem.
Alfred Marek Karwowski
Kościół pw. św. Trójcy w Chicago.
Drogi Księże Michale:
W tej radosnej chwili, gdy rozpoczynasz nowe życie, do którego powołał Cię Chrystus, życzę Tobie apostolskiej mocy
i radości, które wypływają z serca ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Syna Bożego. Wpatrzony w Najświętsze Oblicze Jezusa, wiernie służ Kościołowi świętemu i Narodowi polskiemu. Owczarnię Bożą prowadz do świętości, tak jak to czynili nasi najwięksi święci. W tej trudnej pracy niech Matka Boża Królowa Polski będzie Twoją tarczą obronną, a święty Jan Paweł Wielki – Twoim głównym drogowskazem.
Alfred Marek Karwowski
A letter to the readers of www.vosizneias.com
"Did Poles Collaborate With The Nazis?"
Nov. 21, 2007
Ladies and Gentlemen:
Contrary to what you might have been told, Poland NEVER collaborated with the Nazis. This is a historical fact which is recognized by every reputable scholar who specializes in Polish history. Anyone who promotes the false claim that Poles collaborated with the Nazis is either ignorant or deliberately slandering the people of Poland.
A "joke" about Poles collaborating with Nazis is comparable to a "joke" that denies the reality of the Holocaust. Nazi Germany killed around 6 million Polish citizens, this includes 2-3 million ethnic Poles (mostly Christians), and 3 million Jews. Ethnic Poles were prisoners in nearly every concentration camp in the extensive camp system in German-occupied Poland and the Reich. Ethnic Poles were victims of Nazi torture, executions, cruel medical experiments, starvation, and disease.
Poland was the only country to fight the Nazis from the first day of the German invasion of Poland until the end of the war in Europe. Polish troops fought the Nazis on every front in World War II.
Ethnic Poles organized one of the largest underground anti-Nazi movements in Europe with more than 300 widely supported political and military groups. Despite military defeat, the Polish government never surrendered. In 1940 a Polish "government-in-exile" became based in London. Officers of Poland's regular army headed an underground military force, known as the Armia Krajowa or AK (the Home Army) which fought the Nazis throughout World War II. This Home Army launched an uprising in Warsaw against the German Army on Aug. 1, 1944. The uprising fell after 63 days because the Soviet Army (an ally of the U.S.) chose not to help. More than 20,000 Polish soldiers were killed, and around 230,000 Polish civilians were murdered by the Nazis during the uprising or shipped off to Auschwitz-Birkenau after the uprising fell. The Nazis destroyed most of Warsaw during the fighting and later burned whatever buildings were still standing. More than 90 percent of Warsaw was destroyed.
According to Dr. Danusha V. Goska: "Poles fought the Nazis first, fought the Nazis longest, and fought them, per capita, the hardest. (...) Poland had the largest underground resistance army during World War II; Polish soldiers fought, not just in Poland, but far afield, making significant contributions, for example, in the RAF during the Battle of Britain, and in Italy at Monte Cassino. Poles were essential to one of the key factors in the defeat of the Nazis and the Allies' victory, the breaking of the Enigma code. More Poles than members of any other nation rescued Jews; count the trees dedicated to Righteous Gentiles at Yad Vashem. Poles suffered worse, under the Nazis, than any other national group except for Jews and Gypsies, reports historian Michael C. Steinlauf. Poles were gassed with Zyklon B; Poles were tortured in concentration camps and in a special school set up to teach Nazis how to torture; Poles were shot en masse by Einsatzgruppen; Poles were deported in cattle cars, sterilized, burned alive. (...) Poles were denied education; Poles, like the late Pope John Paul II, studied secretly in "flying universities." Poles were executed for crimes like owning a radio, or offering a glass of water to a Jew. Poles were murdered merely to terrorize other Poles."
No, the Polish nation did NOT collaborate with the Nazis.
Sincerely,
Alfred M. Karwowski, M.A.
Polish Heritage Institute, Chicago
http://www.vosizneias.com/12796/2007/11/20/new-york-ny-did-poles-collaborate-with/
"Did Poles Collaborate With The Nazis?"
Nov. 21, 2007
Ladies and Gentlemen:
Contrary to what you might have been told, Poland NEVER collaborated with the Nazis. This is a historical fact which is recognized by every reputable scholar who specializes in Polish history. Anyone who promotes the false claim that Poles collaborated with the Nazis is either ignorant or deliberately slandering the people of Poland.
A "joke" about Poles collaborating with Nazis is comparable to a "joke" that denies the reality of the Holocaust. Nazi Germany killed around 6 million Polish citizens, this includes 2-3 million ethnic Poles (mostly Christians), and 3 million Jews. Ethnic Poles were prisoners in nearly every concentration camp in the extensive camp system in German-occupied Poland and the Reich. Ethnic Poles were victims of Nazi torture, executions, cruel medical experiments, starvation, and disease.
Poland was the only country to fight the Nazis from the first day of the German invasion of Poland until the end of the war in Europe. Polish troops fought the Nazis on every front in World War II.
Ethnic Poles organized one of the largest underground anti-Nazi movements in Europe with more than 300 widely supported political and military groups. Despite military defeat, the Polish government never surrendered. In 1940 a Polish "government-in-exile" became based in London. Officers of Poland's regular army headed an underground military force, known as the Armia Krajowa or AK (the Home Army) which fought the Nazis throughout World War II. This Home Army launched an uprising in Warsaw against the German Army on Aug. 1, 1944. The uprising fell after 63 days because the Soviet Army (an ally of the U.S.) chose not to help. More than 20,000 Polish soldiers were killed, and around 230,000 Polish civilians were murdered by the Nazis during the uprising or shipped off to Auschwitz-Birkenau after the uprising fell. The Nazis destroyed most of Warsaw during the fighting and later burned whatever buildings were still standing. More than 90 percent of Warsaw was destroyed.
According to Dr. Danusha V. Goska: "Poles fought the Nazis first, fought the Nazis longest, and fought them, per capita, the hardest. (...) Poland had the largest underground resistance army during World War II; Polish soldiers fought, not just in Poland, but far afield, making significant contributions, for example, in the RAF during the Battle of Britain, and in Italy at Monte Cassino. Poles were essential to one of the key factors in the defeat of the Nazis and the Allies' victory, the breaking of the Enigma code. More Poles than members of any other nation rescued Jews; count the trees dedicated to Righteous Gentiles at Yad Vashem. Poles suffered worse, under the Nazis, than any other national group except for Jews and Gypsies, reports historian Michael C. Steinlauf. Poles were gassed with Zyklon B; Poles were tortured in concentration camps and in a special school set up to teach Nazis how to torture; Poles were shot en masse by Einsatzgruppen; Poles were deported in cattle cars, sterilized, burned alive. (...) Poles were denied education; Poles, like the late Pope John Paul II, studied secretly in "flying universities." Poles were executed for crimes like owning a radio, or offering a glass of water to a Jew. Poles were murdered merely to terrorize other Poles."
No, the Polish nation did NOT collaborate with the Nazis.
Sincerely,
Alfred M. Karwowski, M.A.
Polish Heritage Institute, Chicago
http://www.vosizneias.com/12796/2007/11/20/new-york-ny-did-poles-collaborate-with/
Przemówienie wygłoszone w kwietniu 2005 r. w programie radiowym "Ojczyzna naszych przodków" S.W.A.P. nadawanym ze stacji WPNA 1490 AM w Oak Park, Illinois, USA
Drodzy Słuchacze:
Żadne słowa nie są w stanie wyrazić tego przeogromnego smutku, tej pustki, która ogarnęła serca nasze. W pierwszą sobotę miesiąca, w wigilię święta Miłosierdzia Bożego, odszedł do wieczności największy syn Narodu Polskiego - papież Jan Paweł II, Karol Wojtyła. Już dzisiaj teologowie i duchowni nazywają go Janem Pawłem Wielkim oraz wyrażają przekonanie, że w najbliższych latach zostanie on wyniesiony na ołtarze. Znawcy historii Kościoła otwarcie mówią, że Jan Paweł II jest jednym z najbardziej zasłużonych następców św. Piotra.
Jaką miarą mamy mierzyć wielkość Jana Pawła II? Można mówić o roli naszego papieża w obaleniu systemu komunistycznego w Europie, można wyliczyć wszystkie jego podróże po świecie, wszystkie jego encykliki, adhortacje, katechezy i przemówienia. Można wspomnieć o tym, że usprawnił Kurię Rzymską, odnowił Kodeks Prawa Kanonicznego, polebszył stosunki między religiami oraz wyniósł na ołtarze więcej osób niż wszyscy papieże w historii Kościoła. Niewątpliwie nasza miłość do niego, miłość młodszych i starszych pielgrzymów, którzy garnęli się do niego podczas audiencji i pielgrzymek, nie wypływa z jego osiągnięć administracyjnych. Jan Paweł II był nie tylko najsławniejszym Polakiem, głową Kościoła katolickiego, zdolnym i pracowitym pasterzem, był On przede wszystkim człowiekiem wiary, wielkim mistykiem, prorokiem, odważnym świadkiem Chrystusa zmartwychwstałego. Jan Paweł II był świętym, z którego promieniowała nadprzyrodzona miłość Jezusa Chrystusa. Papież Jan Paweł II był i nadal jest naszym ojcem w Wierze. Przez 26 lat troszczył się o nas, wskazywał nam drogę do prawdziwego szczęścia i życiem swoim dawał konkretne świadectwo. Nieustannie prosił nas: Nie lękajcie się, otwórzcie drzwi Chrystusowi, zaufajcie Chrystusowi miłosiernemu, gdyż tylko Chrystus jest w stanie przynieść człowiekowi szczęście, pokój i życie wieczne.
Nasz smutek i łzy są uzasadnione, gdyż straciliśmy naszego umiłowanego ojca. Chrystus też płakał, gdy dowiedział się, że Łazarz, jego przyjaciel, odszedł z tego świata. Będąc dziećmi Zmartwychwstania, wiemy, że śmierć nie jest unicestwieniem życia lecz przejściem do wieczności. Życie Jana Pawła II nie zgasło lecz przemieniło się. Nasz ukochany Ojciec Święty żyje, stoi przed tronem Chrystusa, obok Najświętszej Marii Panny, św. Stanisława, św. Faustyny i wszystkich świetych. Ojciec Święty napewno spogląda na nas z radością, gdy widzi, że my go kochamy. Transmisje satelitarne pokazują nam jak cały świat wyraża miłość do niego oraz wdzięczność Panu Bogu za świadectwo tego wielkiego świętego naszych czasów.
W ciszy i skupieniu powinniśmy teraz zadać sobie pytanie: Czy rzeczywiście kochamy Jana Pawła II? Czy to, co teraz odczuwamy jest prawdziwą, długotrwałą miłością? Przecież wiemy, że smutek i łzy to jeszcze nie wszystko. Jeśli naprawdę kochamy Ojca Świętego, jeśli chcemy być jemu wierni, jeśli chcemy żeby on był z nas zadowolony, to musimy przyjąć jego naukę do serca, musimy nią żyć, musimy ją realizować w naszym życiu prywatnym i społecznym, musimy stać się takimi jak on - autentycznymi uczniami Jezusa Chrystusa. Inaczej mówiąc, musimy Chrystusowi całkowicie zaufać i żyć według Jego nauki. Tak własnie czynił Jan Paweł II. Jeśli tego nie uczynimy, to nie wolno nam twierdzić, że Ojca Świętego kochamy.
Módlmy się, módlmy się nieustannie, abyśmy zawsze szli tą drogą, którą wyznaczył dla nas nasz święty rodak, papież Jan Paweł Wielki.
Alfred Marek Karwowski, M.A.
Prezes
Drodzy Słuchacze:
Żadne słowa nie są w stanie wyrazić tego przeogromnego smutku, tej pustki, która ogarnęła serca nasze. W pierwszą sobotę miesiąca, w wigilię święta Miłosierdzia Bożego, odszedł do wieczności największy syn Narodu Polskiego - papież Jan Paweł II, Karol Wojtyła. Już dzisiaj teologowie i duchowni nazywają go Janem Pawłem Wielkim oraz wyrażają przekonanie, że w najbliższych latach zostanie on wyniesiony na ołtarze. Znawcy historii Kościoła otwarcie mówią, że Jan Paweł II jest jednym z najbardziej zasłużonych następców św. Piotra.
Jaką miarą mamy mierzyć wielkość Jana Pawła II? Można mówić o roli naszego papieża w obaleniu systemu komunistycznego w Europie, można wyliczyć wszystkie jego podróże po świecie, wszystkie jego encykliki, adhortacje, katechezy i przemówienia. Można wspomnieć o tym, że usprawnił Kurię Rzymską, odnowił Kodeks Prawa Kanonicznego, polebszył stosunki między religiami oraz wyniósł na ołtarze więcej osób niż wszyscy papieże w historii Kościoła. Niewątpliwie nasza miłość do niego, miłość młodszych i starszych pielgrzymów, którzy garnęli się do niego podczas audiencji i pielgrzymek, nie wypływa z jego osiągnięć administracyjnych. Jan Paweł II był nie tylko najsławniejszym Polakiem, głową Kościoła katolickiego, zdolnym i pracowitym pasterzem, był On przede wszystkim człowiekiem wiary, wielkim mistykiem, prorokiem, odważnym świadkiem Chrystusa zmartwychwstałego. Jan Paweł II był świętym, z którego promieniowała nadprzyrodzona miłość Jezusa Chrystusa. Papież Jan Paweł II był i nadal jest naszym ojcem w Wierze. Przez 26 lat troszczył się o nas, wskazywał nam drogę do prawdziwego szczęścia i życiem swoim dawał konkretne świadectwo. Nieustannie prosił nas: Nie lękajcie się, otwórzcie drzwi Chrystusowi, zaufajcie Chrystusowi miłosiernemu, gdyż tylko Chrystus jest w stanie przynieść człowiekowi szczęście, pokój i życie wieczne.
Nasz smutek i łzy są uzasadnione, gdyż straciliśmy naszego umiłowanego ojca. Chrystus też płakał, gdy dowiedział się, że Łazarz, jego przyjaciel, odszedł z tego świata. Będąc dziećmi Zmartwychwstania, wiemy, że śmierć nie jest unicestwieniem życia lecz przejściem do wieczności. Życie Jana Pawła II nie zgasło lecz przemieniło się. Nasz ukochany Ojciec Święty żyje, stoi przed tronem Chrystusa, obok Najświętszej Marii Panny, św. Stanisława, św. Faustyny i wszystkich świetych. Ojciec Święty napewno spogląda na nas z radością, gdy widzi, że my go kochamy. Transmisje satelitarne pokazują nam jak cały świat wyraża miłość do niego oraz wdzięczność Panu Bogu za świadectwo tego wielkiego świętego naszych czasów.
W ciszy i skupieniu powinniśmy teraz zadać sobie pytanie: Czy rzeczywiście kochamy Jana Pawła II? Czy to, co teraz odczuwamy jest prawdziwą, długotrwałą miłością? Przecież wiemy, że smutek i łzy to jeszcze nie wszystko. Jeśli naprawdę kochamy Ojca Świętego, jeśli chcemy być jemu wierni, jeśli chcemy żeby on był z nas zadowolony, to musimy przyjąć jego naukę do serca, musimy nią żyć, musimy ją realizować w naszym życiu prywatnym i społecznym, musimy stać się takimi jak on - autentycznymi uczniami Jezusa Chrystusa. Inaczej mówiąc, musimy Chrystusowi całkowicie zaufać i żyć według Jego nauki. Tak własnie czynił Jan Paweł II. Jeśli tego nie uczynimy, to nie wolno nam twierdzić, że Ojca Świętego kochamy.
Módlmy się, módlmy się nieustannie, abyśmy zawsze szli tą drogą, którą wyznaczył dla nas nasz święty rodak, papież Jan Paweł Wielki.
Alfred Marek Karwowski, M.A.
Prezes
